We hadden al een beetje gespiekt door wat proefboringen te doen en we wisten dus dat het beton niet erg dik was en dat het op bakstenen of estrikken is gestort. Friese estrikken (plavuizen) zijn in verschillende keuren te vinden (lichtbruin, rood, groen en geel). En eigenlijk was het vrij snel duidelijk dat er inderdaad estrikken onder de betonvloer lagen. De kunst is om ze er heel uit te krijgen.
Bij de deur lagen vooral wat halve stukken en een aantal zag er heel uit tot we ze eruit probeerden te krijgen dan verpulverden ze onder je handen. Ze waren ook erg vochtig, meteen onder de estrikken ligt namelijk de grond.
Eerst maar eens zoveel mogelijk beton verwijderen.
Het stukje aan het eind in de hoek is waarschijnlijk later gestort dat is veel dikker, dus dat doen we later wel.
Na twee dagen bikken is er alleen nog dit stukje betonvloer over en die rare hoek. Toch maar eens die hoek proberen…
Dril Dril Floeps
Ojee daar ging de drilboor zo een gat in. Ietsje groter en nog iets groter, verdomd ik zie water!
Wel mooie oude plavuizen he?
Nog gewapend ook dat beton..
Ongeduldig wordt je daar van, je wilt weten wat er onder zit, maar ook een beetje niet. Leuk maar ook met angst en beven, want je ziet toch ook in je hoofd zo’n al het bouwgeld verslindend gat ontstaan. Toch maar eerst even de aannemer vragen of dit wel verder open gelegd mag worden…
Zo wordt een betonvloer verwijderen ineens een heel avontuur.